" याल तर हसाल " चा शिवाजी मंदिर मधील पहिलाच प्रयोग, प्रेक्षकांची संख्या कमी आणि तरीही पहिल्या रांगेत एक रुबाबदार व्यक्ती कार्यक्रम करताना सतत लक्ष वेधून घेत होती ..प्रोत्साहन देत होती , टाळ्या वाजवत होती ...कार्यक्रम संपल्यानंतर ती व्यक्ती माझे अभिनंदन करण्यासाठी पुढे आली ...मी त्यांन नमस्कार केला ..आणि पाठीमागून कुणीतरी ओळख करून दिली ..हे अरविंद जे.के.सावंत ..शिवाजी मंदिर चे सर्वेसर्वा ...! त्यांना "याल तर हसाल' खूप आवडला ..त्यांनी माझ्या कार्यकारी निर्मात्यांचे एक चांगला कार्यक्रम आणि एक चांगला कलाकार शिवाजी मंदिर ला आणलात म्हणून अभिनंदन केले . माझे खूप खूप कौतुक केले त्यांनी ...आणि लगेच आम्हाला त्यांच्या केबिनमध्ये सर्व कलाकारांना पाहुणचार दिला ..आम्ही आमचा त्यांनी केलेला हा बहुमानच समजतो ...खूप मस्त गप्पा झाल्या ..१९४३ पासून चा शिवाजी मंदिर चा इतिहास त्यांनी आम्हाला सांगितला . पितृभक्त असलेले सावंत साहेब ..तितकेच दिखुलास ...आणि ७५ वर्षांचे तरुण वाटले . त्यांनी आग्रहाने त्यांच्या वडिलांच्या पुतळ्याजवळ माझ्याबरोबर छायाचित्र काढले . खरं शिवाजी मंदिर चे मुख्य विश्वस्त आम्हाला इतका सन्मान देतात...आमच्याविषयी गौरवोद्गार काढतात ...आणि ते सुद्धा पहिल्या प्रयोगाच्या वेळी ..! आम्ही सर्व कलाकार त्यांच्या प्रेम आणि आदरातिथ्याने भारावून गेलो. अनेक महान कलाकारांनी आपल्या कलेने शिवाजी मंदिर ला कार्यक्रम केले ...त्यांच्या केलेने पावन झालेल्या रंगमंचाला आम्ही सर्व कलाकारांनी वंदन केले आणि कृतकृत्य भावनेने ..परत निघालो ...( याल तर हसाल - नाबाद ६४६ )
आपला सर्वांचा - हास्यप्रबोधनकार संजीवन म्हात्रे .
