कार्यक्रम कुठे हि असू दे..कोणताही तालुका , जिल्हा... माझी लहानग्यांशी लगेच गट्टी जमते ..! banner वरअसलेल्या चेहऱ्याचा माणूस त्यांच्याशी बोलतोय याचे त्यांना खूप कुतूहल असते. त्यांच्या डोळ्यात आश्चर्य, आनंद , विस्मय, आणि एक मस्त निरागसता असते. ती मला मोहित करते. मी त्यांच्यात माझं बालपण शोधतो ..स्वत:ला त्यांच्यात बघतो..कदाचित एक मोठा कलाकार त्यांच्यात दडलेलाअसेल..! पहिल्यांदा ते घाबरतात, बुजतात, आयोजक त्यांना ' ए पळा रे..इथून..असे म्हणत दूर करण्याचा प्रयत्न करतात..पण मी स्वतःच त्यांच्यात रमतो...हळूहळू ती मुलं मस्त बिनधास्त होतात..शाळेतल्या कविता..सॉरी पोएम बोलतात...आणि याल तर हसाल च्या अगोदर मस्त एक छोटासा कवितांचा कार्यक्रम होतो...हळूच ते चेष्टा मस्करी करत गावातल्या बऱ्याच गोष्टी मला सांगतात.... सुचवितात..आणि मी कार्यक्रमाच्याअगोदर मस्त 'pure' होतो. त्यांची निरागसता आणि तरीही कुणालाही न दुखावणारा मिस्किलपणा खोडकर वृत्ती कार्यक्रमातआणण्याचा प्रयत्न करतो..!
.गुलजारसहजलिहूनजातात...
ए जिंदगी ..तू मेरा बचपन छीन सकती है...
..............मेरा बचपना नही....!
आपला सर्वांचा - हास्यप्रबोधनकार संजीवन म्हात्रे
